LiefdesGedichten

de grond ingetrapt

De grond ingestampt,
nog een keer extra nagetrapt.
Het gevoel gekregen niet veel waard te zijn,
minder dan iemand anders, weer vernederd.

Opnieuw pijn gedaan,
ik dacht dat het beter ging.
Diep van binnen weer geraakt,
opnieuw en opnieuw wordt ik gekwetst.

Zou je maar een keer slaan,
dan doet dat maar heel even pijn.
Dan kon de wond genezen,
zou de pijn verdwenen zijn.

Die eeuwige strijd ben ik nu zat,
heb het lang genoeg verdragen.
Altijd maar gewoon stil geweest,
waarom, begint dat je nu te dagen?

Ik heb er genoeg van altijd maar de mindere te zijn,
wil ook een keer gelijk krijgen.
Gewoon wat kunnen zeggen zonder commentaar,
of zonder enkele tegenspraak.

Ik zou willen dat je gewoon een keer trots was,
op wat ik voor elkaar heb gekregen.
Dat ik nu werkelijk weet wie ik ben,
en wat ik in de toekomst wil bereiken.

Dat je niet zo neerbuigend zou doen,
gewoon een keer een compliment geven.
Doen wat je vroeger ook deed,
naar me luisteren en met me praten.

Niet alles langs me heen vertellen,
geen dingen zeggen die je niet meent.
Ik zou willen dat ik weer jouw liefde voelde,
dat dat gevoel niet uit mijn hart verdween.

Stilletjes sluis ik mijn tranen weer weg,
denk aan hoe het vroeger was.
Het enige wat ik nu nog kan doen,
is hopen dat het ooit weer zo zal zijn.