LiefdesGedichten

Pad met rozen

Ik loop op een pad met rozen, jij stevig aan mijn zij.
Een pad met prachtige rozen, maar de mooiste ben jij.
Een dieprode roos, is niets vergeleken bij mijn liefde voor jou.
Je pakt een roos, geeft hem aan mij en zegt:
''Ik hou van jou!''
We liepen samen verder, maar de doorns prikken in jouw voet.
Stug liep je door, maar je zat onder het bloed.
De prikken werden erger en je liefde voor mij verdween.
Je liet me staan op het rozenpad, helemaal alleen.
Eenzaam liep ik verder, tranen op de grond.
Hoe kon het zo zijn dat onze liefde ineens niet meer bestond?
De doorns bleven in je voet zitten en tevens in je hart.
Je kon niets met mij, je was vreselijk verward.
Nu gaat het beter met me, maar mijn hart zit vast aan jou.
Je bent nu mijn beste vriend, iemand die ik vertrouw.
Er is een liefde tussen ons, maar we geven er niet aan toe.
's Avonds denk ik er tot laat aan en ik word heel moe.
Ik val in slaap en kom in een rooskleurige droom.
We lopen op het rozenpad, hand in hand en sloom.
Met een lach om mijn lippen, slaap ik door in de nacht.
Ooit komen wij weer bij elkaar, ik heb geduld, ik wacht...