Liefdesgedichten » Schuldgevoel gedichten » gekwetst
gekwetst
Jij hebt men hart gestolen
ik het jouwe gekwetst
je loopt er nu mee rond te dolen
je hebt weer je muurtje gemetst
hoe kan ik het weer doorbreken
en zet ik de stenen opzij
door men hart te laten spreken?
men grote liefde ben jij
hoe win ik weer je vertrouwen
aan liefde voor je is geen gebrek
hoe laat ik je weer van me houwen
startend met een gesprek?
ik wil je echt niet verliezen
niet nu, en ook nooit
en als ik moet kiezen
jij, jou maar liefst ongekooid
maar leg me aan banden
stel grenzen echt waar
want ik draag je op handen
maar verlies mezelf soms, zo raar
ik wil weer alles als voorheen
wij gelukkig samen
wij samen één
de pijn van de stilte is ondraaglijk
het gemis van je knuffel een ramp
je liefde is heel behaaglijk
je missen voelt als een kramp
Reacties op 'gekwetst'

Reageer als eerste op dit gedicht, vul je reactie hieronder in.
Reageer op 'gekwetst'
Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!