Liefdesgedichten » Schuldgevoel gedichten » Berouw
Berouw
De zware wolken kunnen verdwijnen.
Al laat jij het toe.
Zal ik ooit maar weer een keer verschijnen.
Ook ben ik erg moe.
Het leven is echt zo oneerlijk.
En dat is voor iemand nog erger dan ik denk.
En dat is zeker probleemlijk.
Het is aleen al maar een oogwenk.
Ik ben er zelf achter gekomen.
Dat het leven zo oneerlijk is.
Van die gedachte kon ik niet loskomen.
En dat ik jou zo erg mis.
Je wou me niet meer spreken.
Ik heb zwaar nagedacht over waarom je het gedaan hebt.
Maar ik blijf het smeken.
Ook al lijkt dit dan het concept.
Het is waar ik heb goed gedacht.
Onze relatie ging niet goed.
Maar het was een goeie opdracht.
Maar ja het moet.
Ik heb veel gehuild.
Ik heb veel gesproken.
En ben zwaar bevuild.
En ben nu zwaar ondergedoken.
Ik mis die tijden.
Dat we samen waren.
Maar nu moet ik je mijden.
Na al die jaren.
Hier vertel ik dat het me spijt.
En ik heb veel berouw.
Ik hoop dat je mij nu niet mij mijdt.
Hoe ligt dat bij jou.
Het blijft maar aan mij knagen.
Ik hoop dat je het begrijpt.
Ik ben nu aan het huilen geslagen.
En hoop dat je me nu niet doodknijpt
Reacties op 'Berouw'
Reageer als eerste op dit gedicht, vul je reactie hieronder in.
Reageer op 'Berouw'
Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!