LiefdesGedichten

Staat alles even tegen

Staat alles even tegen
Vorm je tranen in de regen
Niemand die het hoort of ziet
Donkere wolken, verborgen verdriet

Kijk je recht in het leven
Heeft de sleutel het begeven
Verliezen je voeten vuur
Rug tegen de muur

Geen kick, geen reactie
Valse schijn van actie
Hij toont geen strijd, geen wil
Slaakt een geruisloze gil

Wil je dat hij voor je knielt?
Hij zijn hart en gevoelens vernielt
Wil je dat hij reageert?
Jouw blonde lokken adoreert

Schat, luister naar zijn stem
Hoor hoe hij je ogen temt
Wat als jouw wil zich vergist?
Hij jou en niet het verleden mist

Wat als hij nuchter en bezopen
Alleen voor jou zijn armen opent
Als hij de regen boven je bedwingt
Wanneer jij de zon in zijn leven zingt

Geen regels, geen ketting
Vrije liefde zonder hartbezetting
Vertrouwen zonder te spieden
Meer kan hij niet bieden

Druppels uit de lucht, uit jouw oog
Je wordt niet nat of droog
Schreeuwt naar hem: ‘Verdwijn.’
Maar hij wil drogen, jouw pijn

Lief, mag ik je handdoek zijn?