Liefdesgedichten » Verlangen gedichten » Hopeloos verlangen
Hopeloos verlangen
Het verlangen dringt aan
te ontwaken aan je zij
Op een wolk van dons
onverdroten en eeuwig vrij.
Het gemis is te groot
je handen door mijn haar
De pijn niet bij je te zijn
valt onverbiddelijk zwaar.
De emoties reiken te ver
om je gezicht niet te zien
Is dit soms het vonnis...,
de straf die ik wellicht verdien?
Geen lichaam om me heen
om het hart te verwarmen
Zonder jouw passie van vuur
geen geliefde in mijn armen.
Hoe lang moet ik nog wachten
tot de zon weer gaat schijnen?
Een hemel die wordt opengespleten
waar donkere wolken als damp verdwijnen.
Heb jij niet het gevoel
dat de vlam weer begint te branden
Dat mijn liefde jou onmisbaar is,
jouw hoofd weer in mijn warme handen.
Reacties op 'Hopeloos verlangen'

Reageer als eerste op dit gedicht, vul je reactie hieronder in.
Reageer op 'Hopeloos verlangen'
Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!