LiefdesGedichten

Idolaat

Je neemt me mee naar verre oorden
en haalt de grond onder mijn voeten vandaan
het maakt niet uit, ik voel me als herboren
ik gooi m'n oude kloffie weg
want ik pas het niet meer aan.

Ik teken je lichaam op de ramen van de bus
en roep het beeld tot leven
wat tot voor kort nog slechts een illusie was
wordt nu ineens weergegeven.

IDOLAAT BEN IK VAN JOU, BEN JIJ VAN MIJ...

Met een blik laat je me rennen
naar een plek waar het veel mooier moet zijn
je veegt het stof weg van mijn roestig bestaan
je hebt me in je macht
en ik weet niet eens je naam.

Vurig is het verlangen
zoet is de romantiek
je speelt de zomer die al mijn winters belaagt
mijn leven vliegt voorbij in sneltreinvaart.

IDOLAAT BEN IK VAN JOU, BEN JIJ VAN MIJ...

Het is een strijd tussen fictie en werkelijkheid
te mooi om waar te zijn
en als we vrijen bij kaarslicht dan
zie ik de zevende hemel
steeds dichter bij mij.